Se pensais que l denheiro ó la riqueza
ye que trai la felcidade, stais bien anganhados, ó nunca bibistes nun mundo
cuncreto, lhiebre de la aculturaçon de ua sociadade arteficial feita a la
medida de la bida citadina, adonde las leis de la natureza ban sendo
sustituidas por leis de l’home que quier deixar de ser un ser parte dessa natureza,
para querer ser un dius. Todo parece girar alredor de l home cumo se todo l
restro stubisse al sou serbiço, mas nun ye assi! Esse modo de bida nun passa
dua miraige. Na cidade, las pessonas son cumo caminantes nun zerto, cumo granos
de arena que junticos uns als outros zmírran delantre dua calor/bida que l’ampónen!
Se bistes este bideo até al fin, mas
apreciando todo, podereis ber cumo cun pouca cousa la giente se sinte feliç! Ye
l repasseado dançado na fiesta de la Trindade, sien reglas, sien ansaios, mas
cheno de spritualidade, de bida, de alegrie. Ye l pobo a partecipar, a bibir, a
sentir la sue cultura, a lhembrar l que las geraçones que le dórun bida le
trasmitírun ne ls genes. Genes que stan nas caras de todos ls que alhi
stubírun.
Nós bimos alhi tantos i tantas que hai
30, 40, 50 anhos dançórun eigual, mas que yá nun stan antre nós. Hai quien diga
que morrírun, you cuido que nó. Eilhes stubírun alhi tamien, you bi-los nas
caras i ne ls traços de quien la máquina filmaba.
Esto ye tradiçon, ye cultura, ye arte
de bibir!
Sem comentários:
Enviar um comentário